Yaşadığımız dünya başdan-başa sirli-sehirli bir aləmdir. Bu aləmi daha da gözəlləşdirən güllər, çiçəklər bir-birindən qəşəng, bir-birindən yaraşıqlıdır. Hər gülün, çiçəyin də öz rəngi, öz qoxusu var, öz təravəti, öz ətri var. 

Zövqümüzü oxşayan, ovqatımıza ovqat qatan, qəlbimizə rahatlıq gətirən, könlümüzü telləndirən güllər, çiçəklər harada bitir-bitsin, hansı fəsildə ləçəklərini açırsa-açsın, həmişə gözəldir. Özü gözəl olduğuna görə dünyaya boylandığı məkanı da gözəlləşdirir. Sanki bu anlarda gözəlliklər qollarını geniş açıb bir-birinə qovuşur, bir-biri ilə qucaqlaşır. 

Güllər, çiçəklər dağlarımızı, dərələrimizi, geniş çöllərimizi al-əlvan rəngə boyayır. Quşlar səs-səsə verib onların üstündə yorulmadan qanad çalır. Bu bənzərsiz mənzərəni heyranlıqla seyr etdikcə sanki qəlbimizdə də çiçəklər, güllər açır. 

Bizi heyrətləndirib sehrinə salan, qəlbimizi cuşa gətirən gözəlliklər yalnız elə güllərlə, çiçəklərlə bitmir. Geniş qoynunda bizə böyük səxavətlə yer vermiş təbiət başdan-başa gözəlliklərlə doludur. Ağacların çiçək açması həyatımızın, günümüzün bənzərsiz yaraşığı, təbiətin möcüzəsi deyilmi?! Baharın ilıq nəfəsini hiss edən ağaclar çiçəkləyəndə hər tərəf ağ dona bürünür. Bir-birinə bənzəməyən rəngbərəng çiçəklər nazik budaqlarda muncuq kimi sıraya düzülür. Bu günlər, bu anlar dünyamız əvvəlkindən daha əsrarəngiz, daha gözəl görünür. Sanki dağların, dərələrin ətəklərində, zirvələrində gözəllik dumanı sürünür. Ağaclar çiçəkləyəndə ürəyimiz də açılır, çiçəklərin ləçəklərindən qəlbimizə pay düşür. Fərəhə bürünmüş çöhrəmizə təbəssüm qonur, üzümüz gülür. Bu anlar sevinclə dolub-daşan gözlərimizdən nur tökülür, dilimizdən Yer üzünə şirin-şirin sözlər süzülür. Sanki bütün dərdlərimiz, çətinliklərimiz çözülür. 

Ağaclar çiçəkləyəndə ətrafı bürüyən gözəlliyə heyran qalan quşlar da susmur, dilə gəlir. Bu gözəllikdən zövq ala-ala, budaqdan-budağa atılaraq, səs-səsə verib insanlara sevinc bəxş edən şirin nəğmələr oxuyurlar. Sanki bir-birindən gözəl olan bu nəğmələrdən gözəl də çələng toxuyurlar. Onların şən nəğmələri bizi əhatə edən gözəlliyə heç vaxt pozulmayacaq rənglər qatır. Belə nəğmələri ilə quşlar sanki ağacların çiçəklərinə naz satır. 

Ağaclar çiçəkləyəndə dan yeri də əvvəlki vaxtlardan tez sökülür, Günəşin də üzü gülür. Bu gülüşdən Yer üzünə isti, ilıq şəfəqlər tökülür, havalar yavaş-yavaş isinir. Ətrafı bürüyən gözəllikdən sellər, sular coşub çağlayır, torpaq cana gəlir, asta-asta gözlərini açıb şirin yuxudan oyanır.

Ağaclar çiçəkləyəndə sanki göy üzü Yer üzünün gözəlliyinin tamaşasına durur. Bu mənzərəyə valeh olan Ay da, ulduzlar da bir anlıq ayaq saxlayır, çaylar, bulaqlar da axmır. Belə gözəlliyi seyr etməkdən gözlər də yorulmur, ürək də darıxmır. 

Ağaclar çiçəkləyəndə yaşamaq həvəsimiz daha da artır. Ömür yolları əlimizdən tutub bizi üzü sabahlara doğru dartır. Bu anlar ağacların ağ çiçəkləri gələcəyə gedən yolumuza nur çiləyir, gözəllik ələyir.

Vahid MƏHƏRRƏMOV,

"Azərbaycan"