İkinci Qarabağ müharibəsinin reallıqlarından biri Fransanın özünü ifşa etməsi oldu. Müharibənin ilk günlərindən bu günə qədər Prezident Emmanuel Makron ölkəsinin neytrallığını unudaraq tam ermənipərəst siyasət yürütməkdədir. Əlbəttə, onun bu addımları Prezident İlham Əliyevin qətiyyətli mövqeyi qarşısında iflasa uğrayır.

Fransanın dövlət səviyyəsində Ermənistana "sevgisi" anlaşılandır. Bu ölkədə erməni lobbisi bir çox məsələni həll edə bilir. Fransa Prezidenti də, ölkənin parlamenti də maraqlarını erməni lobbisinin, ermənipərəst dairələrin istəklərinə uyğunlaşdırıb. Bu isə Fransanın bir dövlət kimi nüfuzunu əhəmiyyətli dərəcədə zədələyib.

Fransadakı erməni lobbisini və onların tapşırıqlarına uyğun davranan Makronu  Azərbaycanın postmüharibə dövründə belə beynəlxalq səviyyədə nüfuza sahib olması ciddi narahat edir. Məlum olduğu kimi, artıq Qərb və bəzi Avropa ölkələri dünya siyasi arenasında öz dominantlığını itirməkdədir. Dekabrın 17-də Ümumrusiya Dövlət Televiziya və Radio Yayımı Şirkəti və Rusiyanın "RİA Novosti" Agentliyinə müsahibəsində Prezident İlham Əliyev qeyd edib ki, Makron hökumətinin əsassız olaraq özünü böyük sayması onları uçuruma yuvarlatdı. Çünki İkinci Qarabağ müharibəsi başlayanda onlar açıq şəkildə işğalçıların tərəfini tutdular. Dövlət başçısı əlavə edib ki, bu yaxınlarda Baş nazir vəzifəsindən qovulmuş Barnye hələ 2020-ci ildə fransız siyasətçisi qismində Qarabağa qanunsuz şəkildə səfər etmişdi. Yəni bütün bu müdaxilə cəhdləri ona gətirib çıxardı ki, münasibətlər sadəcə böhran həddinə çatdı, sonradan daha da pisləşdi: "2023-cü ilin sentyabrından sonra onlar beş dəfə bu məsələni Təhlükəsizlik Şurasına daşımağa cəhd etdilər və beş dəfə də uğursuzluğa düçar oldular. Bizi dəstəkləyən ölkələrin sayı onlara həmin məsələni hətta iclasın gündəliyinə salmağa da imkan vermədi. Sonra onlar başqa yolla getdilər, - necə deyərlər, biz başqa yolla Avropa İttifaqına gedirik, - Azərbaycana qarşı sanksiyalara cəhd etdilər. Nəyə görə? Ona görə ki, biz öz suverenliyimizi bərpa etmişik? Burada da uğursuzluğa düçar oldular. Bizə qarşı kinləri, necə deyərlər, daha çox artdıqdan sonra isə onlar indi bizi nüfuzdan salmaq üçün bütün metodlardan istifadə edirlər".

Həqiqətən də, Fransa Prezidenti  həm müharibə günlərində, həm də ondan sonra göstərdi ki, haqsızlığın və işğalçının yanındadır. Mütəmadi olaraq dövlətimizin daxili işlərinə qanunsuz müdaxilə etmək üçün cəhdlər edir. Həmçinin regionda süni gərginlik yaradaraq Azərbaycanla Ermənistan arasında sülh müqaviləsinin imzalanmasına mane olmağa çalışır.

Fransa hakimiyyət orqanları başqa dövlətlərin işlərinə qarışmaqdansa, özlərinin daxili problemlərinə, habelə ölkədə hökm sürən ksenofobiya, islamofobiya, irqi və milli nifrət mühitinə, iyrənc müstəmləkə keçmişinin hələ də mövcud olan qalıqlarına fokuslanmalıdırlar. Fransada qeyri millətlərdən olan şəxslərin hüquqlarına qarşı etinasızlıq hökm sürdüyü halda, həmin ölkənin icra və qanunvericilik orqanlarının nümayəndələrinin ermənilər üçün canfəşanlıq göstərmələri siyasi şoudan başqa bir şey deyil.

Hər kəsə məlumdur ki, Fransada etnik azlıq və onların haqlarının müdafiəsi anlayışı qəbul edilmir. Bu ölkə işğal etdiyi Korsika adasında yerli xalqın dilini tanımır, dənizaşırı ərazilərdə hələ də müstəmləkəçilik siyasəti yürüdür və həmin xalqların hüquq və azadlıqlarına hörmət etmir. Bu azmış kimi, "insan haqlarının müdafiəçisi" roluna girib, guya digər regionlarda yaşayan hansısa azlıqlar üçün xüsusi hüquqlar tələb edir.

Kolonializm təfəkküründən qurtala bilməyən Fransanın bu davranışı bir daha sübuta yetirir ki, bu ölkə siyasi riyakarlığından əl çəkmir. Son aylarda Afrikada Fransa əleyhinə baş verən hadisələr də onun bu "humanist" davranışlarının müstəmləkə siyasətinə xidmət etdiyini açıq-aydın ortaya qoyur. Buna toxunan Prezident İlham Əliyev bildirib ki, hazırda Makron rejimi mahiyyət etibarilə Fransanı uğursuz dövlətə çevirir: "...Baxın, bir neçə misal çəkəcəyəm: Afrikada, Sahel regionunda iflas. Onlara "Əlvida!" dedilər. Niger, Burkino-Faso, Mali. Növbədə Çaddır, bu ölkə artıq onlardan çıxmağı tələb edir. Seneqal - burada prezident dəyişdi və milli ruha malik insan gəldi. Bu, hələ başlanğıcdır. Livanda uğursuzluq, Azərbaycanda tam iflas, Gürcüstanda iflas. Diqqət yetirin, daxili siyasətdə nələr baş verir? Hərc-mərclik! Yeni Baş nazir təyin olunur. Onun əri və ya arvadı, bilmirəm, onlarda bunların hansıdır, xarici işlər naziri təyin edilir. Avropa Parlamentinə seçkilərdə uğursuzluqdan sonra onları "günah keçisi" edirlər. Naftalindən çıxarılmış Barnye təyin olunur və onu da qurban verirlər. İndi yenə kimisə tapırlar. Olmazmı ki, elə özündən başlasın?"

Fransa əvvəldən Azərbaycan-Ermənistan münasibətlərinin normallaşması prosesində qərəzsiz və tərəfsiz mövqe tutmayıb, əksinə, vəziyyəti gərginləşdirmək üçün nə bacarıbsa, həyata keçirib. Azərbaycan isə sülh və sabitliyin təminatı üçün konstruktiv dialoqlara sadiqdir. Prezident Makronun erməni sevdasına uyub mütəmadi pafoslu bəyanatlar səsləndirməsi ucuz kampaniyadan başqa bir şey deyil.

Elçin CƏFƏROV,

"Azərbaycan"