Qapılar. Bütün ünvanlar giriş qapılarından başlayır. Çıxışlar da qapılardan keçir. Hər gün neçə-neçə ünvana üz tuturuq, neçə-neçə qapı döyürük. Bu qapıların arxasında neçə-neçə üz, çöhrə görürük.
Ölçüsü ilə, boy-buxunu ilə, üstünün cizgiləri, təsvirləri, naxışları, baxışları, qıfılları və tutacaqları ilə bir-birinə bənzəməyən, bir-birindən fərqlənən qapılar. Müxtəlif istiqamətlərə, müxtəlif səmtlərə, müxtəlif yollara açılan və bağlanan qapılar. Köhnəlib əldən, gözdən düşəndə doğranan, üstünü toz basan, sınan, yandırılan qapılar.
Adıyla, ünvanıyla bir-birindən seçilirlər onlar. Keçilən və keçilməyən olurlar. Dost qapıları, düşmən qapıları, yad qapılar, əlçatan qapılar, əlçatmayan, ünyetməyən, səs keçirən, səs keçirməyən, bəzən danışan, bəzən də susub sakit qalan, bəzən zəhər, bəzən də bal dadan qapılar, hansını deyəsən, hansını yazasan...
Onlar bizə bəzən kədər, bəzən də sevinc gətirirlər. Evlərdən uzaqda qalmış, qəmli fikirlərə dalmış köksü, qəlbi yaralı olurlar. İnsanları həm qaranlıq, həm də işıqlı dünyaya aparırlar. Ağ günlərə, qara günlərə açılırlar. Hərdən sakit dayanır, hərdən də tufan qoparırlar. Xeyir qüvvələr sevinə-sevinə, gülə-gülə döyürlər, şər qüvvələr acı qəhqəhə ilə, irişə-irişə taqqıldadırlar onları. O qapıları ki nə satılır, nə də alınır.
Ümidli qapılar, inamlı qapılar, inamsız və ümidsiz qapılar. İşıqlı, qaranlıq qapılar. Yaraşıqlı, yaraşıqsız qapılar. Dünyaya açılan və dünyaya bağlanan qapılar. Həmişə açıq olan və heç vaxt açılmayan, döyülməyən qapılar. Bəzən insanları xoşbəxtliyə, bəzən də bədbəxtliyə qovuşduran qapılar.
Hamımızın könül dünyamıza açılan qapılar var. Ürək, qəlb, göz və söz qapıları. Onları biz yerindən çıxarıb nə sata, nə də ata bilərik. Çünki bu qapılarsız biz yaşaya bilmərik, həyatda qala bilmərik. Bir-birimizə həyan ola bilmərik. Ömür sürə-sürə yaşa dola bilmərik.
Arzu edək ki, könül dünyamıza gedən ürək, qəlb, göz və söz qapıları heç vaxt bağlanmasın. Bu qapılar heç zaman yerindən çıxarılıb sındırılmasın, yandırılmasın, doğranmasın. Qoy həmişə açıq olsun, daim gəlimli olsun, heç vaxt gedimli olmasın, qalımlı olsun, işlək olsun, davamlı olsun. Bu qapılardan gələn duyğulardan, hisslərdən qəlbimiz cuşa gəlsin, könül dünyamız sevinclə, fərəhlə dolsun. Qəmdən, kədərdən, ürəklərə əzab verən ağrılardan həmişə uzaq olsun.
Vahid MƏHƏRRƏMOV,
"Azərbaycan"
 copy copy Копированиеjpg_1742422028.jpg)
