Ata eşitdikcə onun səsini,

Alıb yerə vurdu əmmaməsini.

Bir səhər quşu tək sızladı qəlbən,

Gündüzü gecə tək qaraldı birdən.

Dedi: “Ey gözümün qarası, ağı,

Dağılmaz bir gülün solğun varağı,

Xəyalın yenəmi bir divanədir?

Yanıb külə döndü, bu halın nədir?

Kimin gözü dəydi gül camalına?

De, kimlər qarğadı sənin halına?

Kimlər öz qanını boynuna atdı?

De, kimin tikanı ətəynə batdı?

Sənə nə oldu ki, qaldın işindən?

Düşdü gözlərinə, de, hansı tikən?

Heç aşiq sən kimi bədbəxt olmamış,

Bu qədər dərd çəkib darda qalmamış.

Neçin yorulmadın, usanmadın sən,

Düşmən tənəsindən, qəm qəfəsindən?

Qəlbin doymadımı bu məzəmmətdən?

Neçin dirilmədin bu qiyamətdən?

Oğul, bu sövdanı bir dəfə unut,

Özünə rəhm elə, hörmətimi tut.

Nədir bir eşq üçün bu rüsvayçılıq?

Aləmə göstərmə bu eybi açıq.

Çox gözəl olsa da eybi gizləmək,

Dost dostun eybini örtməsin gərək.

Bu dostluq aynası göstərir ki, sən

Özündən bu eybi kənar edəsən.

Aynanın nə pisi, nə yaxşısı var,

Bu cür xasiyyətlər insanda olar.

Bu dərdi qəlbindən çıxar bir kərə,

Soyuq bir dəmiri döymə boş yerə.

Tutaq ki, ağırdır canan həsrəti,

Qalmamış könlüyün səbri, taqəti

Bari bu həsrəti arabir unut,

Gəl biz tərəfin də əhvalını tut.

Xəyal havasına at çapan olar,

Qaçmaq ayağında piyada qalar.

Bəsdir bu şərabsız, içkisiz məstlik,

Bəsdir bu arzusuz arzupərəstlik.

Oğul, sən xırmanı yelə vermisən,

Bu zalım düşmənə kam olmuşam mən.

Sən adlı, sikkəli istərsən məni,

Boşla dəliliyi, bu pis sikkəni.

Sən sazı döyürsən, mən də dizimi,

Sən paltar cırırsan, mən də üzümü.

Eşqin odlarına yansan belə sən,

Mənim ciyərimdir küllərə dönən.

Umuddan əl üzmə, gəl çarə qılaq,

Göyərmək deyildir danədən uzaq.

Umudsuz bir işdən, səbr etsən əgər,

Bir umud işığı parlaya bilər.

Hər umudsuz işdə bir çox umud var,

Qaranlıq gecədən ağ səhər doğar.

Oğul, səadətin qapısını aç,

Ayağı sürüşkən taleindən qaç.

Çalış, əllərindən çıxmasın dövlət,

Dövlətlə yaranır bütün səadət.

Dövlət, düyümləri açandır bir-bir,

Şahlıq üzüyünün firuzəsidir.

Dünya qapısının açarı hər an

Dövlətin cibində saxlanır, inan.

Sən də səbr eləsən, dayansan əgər,

Tale yavaş-yavaş əlinə gələr.

Dərinlik, sonsuzluq varsa dəryada,

Arxların suyundan yaranmış o da.

Başında bulutlar oynayan hər dağ

Torpaq zərrəsindən qurulmuş ancaq.

Sənin də səbrində qoy olsun qərar,

Gövhəri səbr ilə qazanmaq olar.

Iradəsiz olma, iradəsizlər,

Ayaqsız qurd kimi yerdə sürünər.

Tülkü canavarı edirsə məğbun,

Ondan iradəsi böyükdür bunun.

Səni illər boyu yad etməyənə

Nə üçün könlünü verirsən yenə?

O, şaddır, gül kimi, sən gözü yaşlı,

O, daş ürəklidir, sən başı daşlı.

Kim ki, söhbət açır o qızdan sana,

Səni rüsvay edir, bir ayılsana.

Əqrəb çalmışlara verilsə gərfəs,

Zəhərlə məhv olub kəsilər nəfəs.

Can oğul, başqa bir iş ucundan tut,

Bu sövda işini bilmərrə unut.

Hindli fil başına döyər hər yerdə,

Ki, fil Hindistanı anmasın bir də.

Canımsan, canımdan daha əzizsən,

Evə dön, evimin işığısan sən.

Bu dağda yurd salıb otursan, əgər,

Yalnız üzümüzün suyu tökülər,

Bu yolda daşlıq var, quyu var ancaq,

Bir aç gözlərini, ona yaxşı bax.

Darğa pusqudadır, inad olma bir,

Zəncirə əl vurma, o dəmirdəndir.

Sən yol uşağısan, fitnə yolkəsən,

Qılıncdır başıyın üstündə əsən.

Sən şadlan, kor olsun buna düşmənin,

Gəlsin məclisinə dostların sənin.